Melancholy

Zoals ik al eens eerder heb verteld wonen wij vlak bij het strand. Voor ons is het heel gewoon wij zijn er mee opgegroeid. Vroeger waren wij bijna elk weekend aan het strand te vinden bij goed weer. Eigenlijk ben ik zelf niet zo’n strand mens, ik vind het vaak zonde van mijn tijd om eerlijk te zijn. (mijn moeder was er dol op) De enige keren dat ik het echt fijn vind aan het strand is wanneer het weer niet goed genoeg is om te zonnen en het strand vrijwel verlaten is. Ik hou van de rust en de natuur om me heen. Er is een klein strand hier vlak in de buurt waar mijn zus en ik graag naar toe gaan. Je vind er nog allerlei fossiele schelpen en haaientanden enz. Al begint dit ook steeds minder te worden. Van de prachtige gedraaide schelpen maakte ik kettingen (kwestie van een klein gaatje boren) maar ze zijn nu nauwelijks nog te vinden. Ik kan me nog heel goed herinneren (dit had mooi in mijn opdracht van TIF maart gepast, waarom ben ik er toen niet opgekomen?) dat wanneer we vroeger langs het strand liepen, mijn moeder alle namen van schelpen kon noemen. Er is een hoop weggezakt en dat maakt me een beetje weemoedig. Ik zit er regelmatig aan te denken: we zijn heel verwend met computers enz. en ik zou het bloggen voor geen goud willen missen maar het is wel ten koste gegaan van andere dingen. De meeste kinderen die nu geboren worden kunnen echt de namen van de meeste vogels, planten of zoiets eenvoudigs als schelpen niet meer noemen. We weten niet meer exact wanneer het gaat regenen
( ik kom uit een boerenfamilie) Eigenlijk zijn we heel veel contact met de natuur kwijt geraakt en dat vind ik erg jammer. Deze week was ik met mijn zus op het strand, de oogst van deze keer was erg mager. (ik gebruik schelpen ook in mijn quilts) maar het verheugde me wel dat Evi daar ook lekker tussen ons in liep te huppelen en naar de namen van de schelpen vroeg. Ze genoot net zo van het strand als wij vroeger deden. Ik hoop dat het niet te snel voorbij gaat.

Like I told before, we live near by the beach. For us it is very common, we grow up with it. When I was young you could find us almost every weekend there when the weather was good. Actually I am not a beach person at all, I think I am wasting my time to be honest. (my mum loved it)The only time that I really like the beach, is when the weather is not good enough for sunbathe and the beach is almost empty. I like the quietness and the nature around me. There is a little beach near by where my sister and I like to go. You can find all kind of fossils, shells and shark teeth. Although it is decreasing a bit. From the beautiful twisted shells I made necklaces (you only had to make a hole in it) but you can’t find them anymore. I remembered (this had been nice for my TIF from March) that when we walked on the beach, my mum could name all shells by name. A lot of them I have forgotten, and that makes me a bit melancholic. I thinking about this a lot: We are so spoiled with our computers etc. and I wouldn’t miss blogging for the world, but it is at the cost of many other things. Most children nowadays couldn’t name most birds, plants or something as common as shells by name. We don’t know exactly when it starts raining or so. ( I come from a family of farmers) Actually we almost lost contact with nature and I think that’s sad. This week I was on the beach with my sister, the yield was very poor. (I use shells in my quilts too) but I enjoyed it that Evi was frisking between us, asking names of the shells. She enjoyed the beach as much as we did when we where young. I hope that this is gonna last for a long time.